orkiszowe

SKIBECZKA

W przeoranej skibce twardej bryński ziymi
rośnie złote zboże w sómsiedztwie kamiyni.
Podprażóne słónkym, umyte deszczami,
uhuśtane do snu wartkimi wiatrami.

Jak go zeżnóm, zwiezóm, wymłócóm na gumnie,
zmielóm z niego mónki piynć rodzajów szumnie.
Porozwożóm w pytlach w sztyry stróny świata,
zanim zóndzie za gróń ostatni dziyń lata.

W piekarni Skibeczka hanej na Krzyżówce
kulajóm sie z pieca chlebów całe hufce.
Popynkano skórka strzylo jak z moździerza -
zapowiado sie zaś chrupiónco wieczerza.

Twardóm dole człeka miynciutko skibeczka
sprawi zaroz lekszóm, bez złego słóweczka.
Sóm w żywocie chwile, dy pod gołym niebym
ziymia pachnie zbożym - skibka wónio chlebym.